YAZARLAR

HERKES ÖLDÜRÜR SEVDİĞİNİ

Oysa herkes öldürür sevdiğini Kulak verin bu dediklerime Kimi bir bakışı ile yapar bunu Kimi dalkavukça sözlerle   Korkaklar öpücük ile  öldürür Yürek…

Oysa herkes öldürür sevdiğini

Kulak verin bu dediklerime

Kimi bir bakışı ile yapar bunu

Kimi dalkavukça sözlerle

Korkaklar öpücük ile  öldürür

Yürekliler kılıç darbeleriyle

Kimi gençken öldürür sevdiğini

Kimi yaşlıyken

Şehvetli ellerle boğar kimi

Kimi altından ellerle

Merhametli kişi bıçak kullanır

Çünkü bıçakla ölen çabuk soğur

Kimi yeterince sevmez

Kimi fazla sever

Kimi satar

Kimi de satın alır

Kimi gözyaşı döker öldürürken

Kimi kılı kıpırdamadan

Çünkü herkes öldürür sevdiğini

Ama herkes öldürdü diye ölmez

OSCAR WILDE 

Bizim  yerimize  konuşanları anlarsınız, susanları…

Bir de bizim yerimize yazanlar olur.

Bizim yerimize yaşamışçasına yazanlar…

Onlar ki tercümandır duygularımıza…

Anın fotoğrafını çekmişçesine bize benzetirler yazdıklarını.

Okurken okurken kendimizi  görürüz.

Şaşı  bak  şaşır gibi bir şeydir yaşadığımız…

Ya da yaşadığımızı sandığımız.

Evet, herkes öldürür sevdiğini…

Oscar Wilde’ın dediği gibi.

Sonra?!Yedi kat yabancı oluruz kendimize…

Üşür elimiz ayağımız…

Çocukluk günlerimiz geçer gözlerimizin önünden.

Bıyıklarımıza kömür süreriz.

Ekmeğimize pekmez…

Her ne kadar uzayın derinliklerine dalsak da…

Dertlere derman olsak, yeni yeni şeyler bulsak da…

Gelişim ve değişimden ne anladığımıza bağlıdır hayat…

Gittikçe gittikçe vahşileşiyoruz.

Değerlerimizi bir bir kaybettiğimiz doğrudur, birbirimizin kurdu olduğumuz da…

Bu yüzden bozuldu kimyamız.

Bu yüzden bencillikte sınır tanımıyoruz.

Spora, sanata ve siyasete de yansıdı bu değişim.

Eğitime, adalete ve ticarete de…

Bu yüzden herkes herkesin kuyusunu kazmakla meşgul.

En ağır sözlerle saldırıyoruz da saldırıyoruz.

Kırıyoruz döküyoruz.

Zarar verdiklerimizi bir düşünsenize…

Yaraladıklarımızı, parça parça kopardıklarımızı…

Ve anladık ki yaşadıklarımızdan pek bir şey öğrendiğimiz yok.

Konuştuklarımız çok çirkin, yazdığımız çizdiğimiz…

Düşündüğümüz…

Cahit Zarifoğlu, ne güzel söylemiş…

Burası dünya

Ne çok kıymetlendirdik

Oysa bir tarla idi

Ekip biçip gidecektik

Bir yanıt yazın

× Bize Ulaşın!