CAN ANALARIMIZ

9 Mayıs Pazar günü kutladığımız anneler günü yıllar geçtikçe annesinden ayrı olan bizleri daha da fazla duygusallaştırıyor.

 Neden mi? çünkü annesi yanında olmayınca elini öpemeyince, ona sarılamayınca tarifi imkânsız bir duyguya boğuluyorsun. Gözlerin doluyor, yutkunamıyorsun sanki boğazım düğümleniyor.

Hele ki o anne bu günlerdeki gibi her şeyin pratik olmadığı bir dönemde sizi doğurmuş ve büyütmüşse daha da değerli oluyor. Şimdi olup o zaman olmayan en önemli şey çocuk bezi, şimdi olup o zaman olmayan başka önemli şey hastane bolluğu ve özel çocuk doktorları.

Tabi ki birçok şey daha var ama konumuz annelerimiz. Evlat ne kadar büyürse büyüsün anne yine annedir. Annelerinizi her fırsatta öpün, koklayın, sevin.

 Maalesef Korona illeti bayramda bile vefat etmiş anne, baba ve büyüklerimizin kabri başına gitmemize izin vermiyor. Bugün bayramın birinci günü ne yazık ki herkes telefonlarından görüntülü bayramlaşmak zorunda kalıyor.

 Ben annem ölene kadar onunla aynı çatı altında yaşamış şanslı evlatlardan biriyim. Benim gibi birçok evlat bu şansa sahip olmuştur. 

Korona dedim de aklıma geldi geçenlerde son aşımızı olmak için eşimle birlikte Bakırköy Devlet Hastanesine gittik. İncirli caddesine çıktığımda şok oldum meğerse evde oturup yasağa uyan sadece biz ve bizim gibi çok az sayıda kişi varmış.

 Yolda Otobüs var, minibüs var, taksi var, özel araç var bir dolu insan var. Bu nasıl sokağa çıkma yasağı anlamış değilim. Ayrıca yoluna yordamına uyduran gereksiz birçok dükkân da açıktı.

Biz anamızdan, babamızdan yasak denince riayet etmesini öğrenmiş kafasına göre takılmayan kişileriz. Her sevginin farklı bir duygusu vardır. Anne, baba, evlat, kardeş, arkadaş, akraba, komşu gibi. Bunların hiçbiri birbirine benzemese de kaybettiğin an anlıyorsun değerini.  Çünkü hayattayken nasılsa görürüm duygusu insanı manevi olarak rahatlatıyor.

 Esas acı olan kaybettiğinde onu bir daha hiç görememen olacak.  Yok işte yok hayatın o sevdiğin insansız geçecek ta ki sende bu dünyadan göç edene kadar. Sevelim sevilelim insanları annemizi, babamızı sevdiğimiz kadar sevelim belki o zaman kalp kırmayız.

Ben de herkesin annesini sevdiği gibi annemi çok sevdim. Onu hiç unutamıyorum iyi ki benim annem olmuşsun Nemika sultan. Tüm vefat etmiş annelerimize rahmet diler, hayatta olanlarında ellerinden öperim.

Öpün, öpün, öpün öpmekle ağız aşınmaz.

Mutlu bayramlar. Kendinize iyi bakın.