BABA’MA MEKTUP

Canım babam çok uzun yıllar geçti sensiz. Yaşımın yarısından fazlasını sensiz yaşadım. Bu ayki yazımı sana ithaf etmemin sebebi, yazımın çıktığı bu tarihin seni toprağa verdiğimiz tarih olmasıdır.

Evet babam, 30 Aralık 1986 günü aramızdan apansız ayrıldın. Ani bir ölümdü yolda, minibüste kalp krizi geçirmiştin. Ben o saatlerde Cağaloğlu Hürriyet gazetesinde görev başındaydım. Ertesi gün yılbaşıydı seni de o gün toprağa verdik. Seninle 29 sene beraber olabildik. Bizden daha az birlikte olan baba ve çocuklar da var elbette. Ablamları evlendirdin üç torunun oldu. Benim de çok evlenmemi arzu ettin ama olmadı. Kısmet değilmiş be babam, ha iki torunun da bizden oldu yıllarca onlar da kabrinin başına gelip dua ettiler. Sanki onlara hiç yabancı değildin seni tanıyor gibi büyüdüler.

• 

Sensiz 35 sene dile kolay. Geriye dönüp baktığımda seninle olan yıllarımızda ilkokul, ortaokul, lise, askerlik ve senin emekli olduğun gazeten Hürriyet’ti birlikte yaşamamız. Sonrası mı baba işte onu sorma su gibi akıp geçti. Şarkı söylemesini hiç beceremez bana söyletirdin. Babam, emekli olduktan sonra önce BASAD sonra Günışığı korolarına gidip çok sevdiğim müzik sayesinde sahnelere çıkmaya başladım. Şimdi ise Nostalji Notaları adını verdiğimiz grubumuz ile çalışmalarımız devam ediyor.

Bundan altı sene önce canım annemi de aldın yanına. Hepimiz sizi çok özlüyoruz rahat uyuyun. Yattığınız yer nur mekânınız cennet olsun. Acılar zamanla hafifliyor babam sakın unuttuk sanma, sadece o acıyla yaşamaya alışıyoruz. Yıllardır seni rüyamda görmüyordum. Bu yazıma başladığım günün akşamı seni rüyam da gördüm. Hala yakışıklısın be babam.

Biliyor musun sen gittikten sonra yılbaşı akşamlarını hiç sevmez oldum. O gecelerde içim hep buruk oluyor. Eğer babanız hayatta ya da yanınızdaysa benim için sarılın ona, eğer değilse dualarınızı yollayın.

Yeni yılda sağlık, huzur ve mutluluk sizlerle olsun.
Kendinize iyi bakın.